Z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru zaprosiliśmy Państwa na spotkanie, które zarazem towarzyszyło premierze „Cyganerii” G. Pucciniego. O bohemie artystycznej lat 20. i 30. opowiedział znawca tematu – Sławomir Majoch, historyk sztuki i muzealnik, kurator zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu. Poprowadził też rozmowę z drugim gościem spotkania, scenografem białostockiej realizacji „Cyganerii” Mariuszem Napierałą – między innymi o paryskich inspiracjach przy tworzeniu scenografii. Ciekawe pytania zadawała też publiczność!
Spotkanie „Wokół cyganerii lat 20. i 30. XX w. Artyści École de Paris” przeniesie publiczność do świata białostockiej inscenizacji „Cyganerii”. W oryginale Pucciniego akcja opery rozgrywa się ok. 1830 roku – Maria Sartova przeniosła ją o sto lat w przód, w okres dwudziestolecia międzywojennego. Środowisko artystyczne miało się wówczas dobrze jak nigdy! W pierwszej części spotkania wykład wzbogacony o prezentację multimedialną dał Sławomir Majoch. Zaprezentował genezę międzynarodowego środowiska artystycznej cyganerii od połowy XIX w. oraz najważniejsze, najsłynniejsze postaci z lat 20. i 30. XX w. związanych z dzielnicą Montparnasse, gdzie gromadzili się wówczas artyści i gdzie toczy się również akcja białostockiej realizacji „Cyganerii”. Spotkanie oczywiście musiało odbyć się w scenografii ze spektaklu, na tle budynków inspirowanych La Ruche (czyli „ulem pszczelim”) i kawiarnią La Rotonde (która była pierwowzorem Momusa). W narracji Majocha pojawiły się takie sławy międzywojnia, jak malarze Amadeo Modigliani, Mojżesz Kisling i Louis Marcoussis, modelka Kiki (Kiki de Montparnasse) czy pisarka Sidonie-Gabrielle Colette. Wspomnieliśmy także o postaciach mniej znanych, lecz szczególnie istotnych dla nas, bo pochodzących z Białegostoku właśnie: Simonu Segalu i Bencionie (Bennie) Rabinowiczu.
W drugiej części spotkania Sławomir Majoch poprowadził rozmowę ze scenografem – Mariuszem Napierałą, absolwentem gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Opowiedział zgromadzonej publiczności o swej drodze artystycznej i wcześniejszych realizacjach, o inspiracjach Paryżem i historią Europy przy tworzeniu białostockiej scenografii oraz o wyzwaniach przed jakimi stanął jako projektant. Zdradził między innymi, że z teatrami muzycznymi czuje się związany szczególnie, a już od wczesnego dzieciństwa był częstym gościem teatrów i oper i odkąd pamięta, fascynował się scenografią. Wydaje się zatem, że innej drogi być nie mogło!, za co wdzięczna jest publiczność operowa, także ta, która zachwyca się realizacją przygotowaną dla białostockiej realizacji. Już wiemy, że będzie odpowiedzialny także za scenografię nowej premiery Opery i Filharmonii Podlaskiej, którą będzie we wrześniu 2017 r. „Doktor Żywago” na podstawie powieści Borisa Pasternaka.
Zapraszamy na zdjęcia ze spotkania:
Fot. M. Heller