Nawet nie spostrzegliśmy, kiedy to minęło, tymczasem za nami już pięć lat od pierwszej edycji festiwalu! Halfway obchodził w tym roku pierwsze okrągłe urodziny. Jubileusz uznajemy za bardzo udany! Zapraszamy na fotorelację z najbardziej kameralnego festiwalu w Polsce.
Julia Marcell z publicznością Halfway Festival Białystok 2016
Jak w zeszłym roku, tak i w tym na życzenie festiwalowiczów impreza skupiła się na kulturze i sztuce nordyckiej – w ramach drugiej już edycji projektu Halfway Festival.Nordic Wind, który zrealizowany zostanie dzięki dotacji Nordic Culture Fund. W tym roku projektowi zawdzięczamy pierwszy w Polsce koncert norweskiej gwiazdy Ane Brun, występ zespołu Mammút z Islandii oraz Eivør z Wysp Owczych. Tradycją już staje się coroczny wspólny projekt jednego z wykonawców festiwalowych oraz Orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiej. W tym roku Orkiestra pod batutą Kazimierza Dąbrowskiego towarzyszyła właśnie Eivør. Autorem aranżacji jest Max Fedorov.
Od 24 do 26 czerwca spotkaliśmy się z wieloma artystami z całego świata, reprezentującymi różnorodne gatunki i style muzyczne. Po raz pierwszy w Polsce można było zobaczyć na żywo długo oczekiwaną legendę amerykańskiej alternatywy – zespół Wilco. Zagościła u nas też Julia Marcell, Giand Sand, Acollective, Intelligency, Byen czy Ilya. Każdy dzień koncertowy rozpoczynaliśmy od chilloutu #zinnejbajki – siedzącym na słonecznych błoniach Opery festiwalowiczom przygrywali didżeje Dtekk oraz Grobel.
Jak zawsze przygotowaliśmy też sporo wydarzeń około- i pozamuzycznych. Tradycyjnie już festiwalowi towarzyszą także wystawy fotograficzne i spotkania autorskie, które poprowadził Grzegorz Jarmocewicz, organizator Białystok Interphoto Festival. Naszymi gośćmi byli Birger Amundsen z wystawą „Dzieci zimnego morza” oraz Ilona Wiśniewska z wystawą „Hen”, korespondującą z książką o tym samym tytule.
Relacja: NORDYCKI TYP FOTOGRAFII.
W tym roku postawiliśmy na literaturę, której – jak wynikało z ankiety – festiwalowicze pragną więcej. Drugie spotkanie z Iloną Wiśniewską, tym razem poświęcone książce, poprowadził Piotr Brysacz z Fundacji Sąsiedzi. Towarzyszyła mu impreza „Islandzkie śniadanie”, na której muzycy Mammút opowiadali o smakach rodzinnych stron.
Zaprosiliśmy też Marcina Michalskiego i Macieja Wasilewskiego. Opowiedzieli o Wyspach Owczych, którym poświęcili być może jedyny polskojęzyczny reportaż o tej stronie świata: „81:1. Opowieści z Wysp Owczych”. Spotkanie poprowadził Tomasz Adamski, kulturoznawca i filmoznawca z Uniwersytetu w Białymstoku, a także miłośnik Skandynawii.
Relacja: OPOWIEŚCI Z WYSP OWCZYCH.
Porozmawialiśmy też ogólnie na temat muzyki i festiwalu. W Gramoffonie odbyły się dwa spotkania prowadzone przez dziennikarza muzycznego Andrzeja Bajguza. W sobotę odbyła się „Lekcja muzycznej geografii” – o muzycznych tradycjach w różnych zakątkach świata opowiedzieli zaproszeni goście.
Niedziela zaś rozpoczęła się panelem dyskusyjnym na temat przyszłości festiwalu, w której współuczestniczyli festiwalowicze.
Jak co roku z festiwalowymi opaskami można było nieco taniej posilić się w białostockich lokalach, a w tym roku także nieodpłatnie zwiedzać ekspozycje stałe i czasowe w Centrum im. Ludwika Zamenhofa, Muzeum Podlaskim w Białymstoku i Galerii Arsenał!
Najważniejsza jednak pozostaje muzyka. Kolejną tradycją festiwalu jest to, że rozpoczyna się on występem białostockiego wykonawcy. W 2016 r. był to Byen, który rozkołysał publiczność jako pierwszy z trzech zaplanowanych na piątek zespołów. Następnie wystąpił kanadyjski Destroyer z charakterystycznym wokalem lidera Dana Bejara. Wieczór zamknęła Ilya z Bristolu melodyjnym głosem Joanny Swan.
Sobota rozpoczęła się dźwiękami solowego projektu Tobiasza Bilińskiego pod nazwą Coldair. Po nim zagrali Odd Hugo z Estonii z elektryzującą mieszanką stylów. Głosem o ogromnej skali i krystalicznym brzmieniu zaczarowała publiczność Eivør, która zaprezentowała różnorodny miks gatunkowy. Na ostatnie kilka utworów dołączyła do niej Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Kazimierza Dąbrowskiego, wspólnie z wokalistką wykonując kompozycje, które na potrzeby tego wyjątkowego projektu festiwalowego zaaranżował Max Fedorov. Występujący potem Acollective był pierwszym w historii festiwalu gościem z Izraela. Muzyka grupy roztańczyła cały amfiteatr! Drugi dzień zamknął koncert norweskiej divy Ane Brun i kolejne tańce.
Ostatni dzień festiwalowy rozpoczęli młodzi Białorusini z zespołu Intelligency z elektronicznymi brzmieniami. Po nich zabrzmiały gitarowe dźwięki prosto z Arizony w wykonaniu Giant Sand (którzy czekali z wytęsknieniem za zapowiadany przez meteorologów deszcz i niestety dla nich nie doczekali się!). Mammút z Islandii zadał kłam stereotypowi, że islandzka muzyka jest miękka i spokojna – niepokojące, mroczne brzmienia młodych muzyków słuchacze przyjęli z dużym entuzjazmem. Przedostatnim koncertem był występ Julii Marcell, na którą białostocka publiczność czekała już od grudnia. Julia przybijała piątki i rozdawała uściski tancerzom spod sceny, a na koniec zespół zrobił sobie zdjęcie z widownią. Festiwal zamknęli długo oczekiwani Wilco – megagwiazdy amerykańskiego alt-country, uznani przez „The Rolling Stone” za jeden z najlepszych zespołów koncertowych. Przyjęci z tym większą radością, że ich muzyka przyświecała kształtowaniu się idei festiwalu. Ich koncert trwał dwie godziny, a zakończył się bisem unplugged. Publiczność do końca tańczyła pod sceną!
Trzy dni pełne najlepszej muzyki i imprez kulturalnych, powiew północnego wiatru prosto ze Skandynawii i oczywiście 550 miejsc wokół sceny nieoddzielonej od nich barierkami. Artyści bardziej i mniej znani, ale wszyscy równie gorąco oklaskiwani i proszeni o bisy. Niesamowity kameralny festiwal obszedł już piąte urodziny. Dziękujemy, że byliście z nami, i czekamy na was za rok!
Autorem wszystkich zdjęć jest Michał Heller.
Produkcję Festiwalu sfinansowano z budżetu Miasta Białegostoku. Projekt Halfway Festival.Nordic Wind działa przy wsparciu Nordic Culture Fund.
