Wojciech Plewiński to klasa sama w sobie. Liczba 500 okładek „Przekroju”, portrety artystów związanych z Krakowem, fotosy z legendarnych przedstawień Teatru Starego i nie tylko z tego teatru to ogromny dorobek. Jego ułamek dostał się także do naszej pamięci zbiorowej. Myślę: Mrożek i widzę zdjęcie Plewińskiego przedstawiające Mrożka spacerującego ze złożonym parasolem po mokrym bruku. Myślę: młoda Dymna i widzę ją jako frywolne dziewczę przed obiektywem mistrza. Tytuł wystawy prezentowanej we foyer Opery i Filharmonii Podlaskiej nieco jednak zwodzi.
„Wielkie piękno” to fotograficzne zapiski z podróży do Włoch w 1957 roku, pierwszej w życiu zagranicznej podróży Plewińskiego. Wydawać by się mogło, że wyrwany z rzeczywistości PRL-u artysta zachłannie rzuci się na największe atrakcje Rzymu, Wenecji czy Neapolu, że zobaczymy wielki dorobek zachodniej cywilizacji. Tymczasem fotografie są rejestrowane nie przez turystę, lecz przez uważnego przechodnia, który ma czas i przyjemność zwracać uwagę na drobiazgi. Brodzący po kolana w wodzie mieszkańcy, staruszkowie leniwie przemierzający popołudnie, robotnicy gapiący się na fontannę – scenki rodzajowe z codzienności do cna wyprane z efekciarstwa. Drobiazgi, jakby mimochodem zbierane w podróży, zawsze czarno-białe, tworzą obrazy powściągliwe, szlachetne w prostocie kompozycji, ziarniste, monochromatycznie zwięzłe.
„Wielkie piękno” to w odniesieniu do tej wystawy i do twórczości Wojciecha Plewińskiego określenie afirmatywnego stosunku do świata. „Kocham cię w każdym szczególe” zdaje się mówić mistrz każdym zdjęciem, a my mamy chęć to powtórzyć przed każdą z jego prac.
Operową galerię fotografii prowadzi Michał Heller, łącząc pasję artystyczną z edukacyjną w zakresie fotografii.
Tę wystawę warto zobaczyć. Więcej informacji.
Fotorelacja z wernisażu: Michał Heller.
